Ян Граруп жыве нібыта ў надзвычайным становішчы: на працы ваенным фатографам ён часта рызыкуе сваім жыццём, а калі вяртаецца дадому ў Капенгаген, яму даводзіцца быць бацькам чатырох дзяцей. Раптам ён становіцца бацькам-адзіночкам, калі высвятляецца, што яго былая жонка сур'ёзна хворая на рак.
Яго праца ў зоне ваеннага канфлікту Масул заключаецца ў тым, што ён суправаджае войскі Ірака, якія змагаюцца супраць Ісламскай дзяржавы. Але больш за тое, сваю працу ён павінен балансаваць з роляй бацькі ‒ адзінага карміцеля ў сям'і. Яну даводзіцца нанова заваёўваць давер сваіх дзяцей, які ён страціў падчас шматгадовага жыцця ў "мімалётным" рэжыме. Аднак яго амбіцыяй і дагэтуль застаецца жаданне быць найлепшым у свеце ваенным фатографам.
Як могуць бомбы і снайперы сумяшчацца з адказнасцю за жыццё чатырох дзяцей? Ці магчыма заставацца звычайнай сям'ёй?