Марціну каля 30, ён мае стабільную працу, прыгажуню-жонку, здаровага сына і добры дом. Ад гэткага цяжкага жыцця ён збягае ў горны паход на ўікэнд. Але апынуўшыся сярод ашаламляльнай прыгажосці навержскіх ф'ёрдаў, Марцін высвятляе, что збегчы можна ад усяго, апрача ўласных думак. Дурных. Важных. Экзістэнцыйных. Тых, што не паддаюца цэнзуры.