Баця

Эліза, жанчына сталага веку з хваробай Альцгаймэра, жыве ў доме, поўным нататак з нагадваннямі і сямейных фотаздымкаў. Яна штодня запісвае відэа і пераглядае старыя дзённікі ды запісы, каб захаваць адчуванне сябе. Калі ейныя ўспаміны паступова вяртаюцца ў фрагментах, яна знаходзіць свой забыты дзённік і разумее, што магла страціць не толькі памяць.

Даведаўшыся, што найлепшая сяброўка апынулася ў пастцы вайны ва Украіне, Яна мусіць зазірнуць у глыбіні сумлення сваёй сям’і. У доме бабулі і дзядулі, дзе гучыць расійскае тэлебачанне, ейная праўда здаецца чужою.

Андрэй – чалавек, які страціў усё. Вольга – ягоная жонка, таксама страціла ўсё. Яны страцілі ўсё, калі эмігравалі ў чужую краіну. Не ў змозе пабудаваць новае жыццё, жывуць успамінамі.