У ноч адкрыцця сваёй галерэі кўір-мастак Ноўа дзеліцца з сябрам, якому давярае, гісторыямі, што стаяць за ягонымі працамі: расколатыя ўспаміны пра траўму, каханне і залежнасць. У парадку развіцця вечара мяжа паміж мінулым і цяперашнім размываецца, уцягваючы Ноўа ў стан, падобны да сну.